Kalpten kalbe bir yol vardır göz ilen görünmez sırdır diyor bir türküde.
Aşıklar sevdiğini en önce kalbinde hissederler.
Öyle ki aşk aşıkların birbirinden habersiz
Birbirini kalbinde hissetmeleri ile başlar.
Kelimeler ve cümleler kalpte hissedileni anlatmaya yetmez.
Bu yüzden derler ki Aşığın feryadı susuşunda gizlidir.
Kemal Sayar Melekleri Ürkütmeden Sev başlıklı yazısında şöyle diyor.
Göğün ve aşkın konuşmaya ihtiyacı yok Halden bilene ihtiyacı var.
Hali okuyabilene Halden anlayabilene Oysa Günümüz aşkları nasılda bağırgan
Beni sev beni sev Gerçek aşk sevilme ihtiyacının üstündedir talep etmemeyi de bilmektir.
Aşkın hakikati aşığın susuşundadır çektiği çilede düştüğü çöldedir.
Söylemek hep kelimelerle olmaz ya sevgili dost, hal de söyler.
Gönülde olanı yere düşürme Sessizce sev usulca kainatı telaşa vermeden.
Melekleri ürkütmeden sev Eğer aşıksanız konuşmak sadece başınızı ağrıtır.
Aşk söz konusu olunca susmak ve onun bize hakim olmasını beklemek,
gelip bizi içinde hapsetmesini beklemek sanırım en doğru yoldur.
Türkü ile başladık madem türkü ile bitirelim.
Başta bahsettiğimiz türkünün bir sonraki kıtasında.
Senin kalbin benim kalbim sana malumdur her halim diyor.
Kalbi bir olan aşıklar birbirlerini kalplerinde hissederler birbirlerinin halinden anlarlar.
Bu yüzden bana göre bu türkü feryadını kalbinde taşıyan aşıkların türküsüdür.
‘İkimizin kalbi birdir sen benimsin ben seninim.
Sana uzak kentlerden birinde Zamanın bir yerinde.
Seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi.
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi.
İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri.
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu Saçlarını izliyordum uzaktan.
Kulağının arkasına düşüşü ve burnun Herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarı bakardın Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı.
Ne güzeldiler Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.
Duvara vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu.
Geri dönüyordu çoğalarak.
Senin sesini duyduğum masallarda erteliyordum her şeyi.
Her şeyi erteleyişim oluyordun Kalp ağrısı oluyordun.
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk.
Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk
Ve bazen, tekin olmayan suların üzerine atlıyorduk Cesurduk…
Ufuk çizgimiz maviydi, gün batımı hep turuncu
Ve kırmızıydı bütün karanfiller
Ben seni seviyordum, sen bilmiyordun.
Sevinçlerim oluyordun ara sıra Sen hiç bilmiyordun.
Bütün sevinçlerim bittikten sonra.
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları.
Derken bir gün uzaktan gördüm seni.
Saçların bana inat Başın her şeye meydan okuyarak işte yine aynı.
Kalbimi acıttın her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun.
Şimdi bunları anlatsa sana birileri Kim bilir.
Ya da boş ver bilme en iyisi.
Aylinsohbet.com:
Bir Önceki Yazımı Görmek İçin Tıklayın:
Etiketler Sen Gelsen Şiiri Seviyeli Online Sohbet Odaları Seviyeli Sohbet SiteleriSende Paylaş: Facebook Tweet Pinterest Google+ Whatsapp